Jak jeść chaczapuri i kiedy piecze się korowaj? Przegląd najlepszych chlebów świata

Chleb to najstarszy rodzaj wypieku na świecie. Pierwszy chlebopodobny wyrób powstał około 14 tysięcy lat temu. Od tej pory w niemal każdym zakątku świata piecze się chleby w najróżniejszych postaciach. Oto lista najlepszych chlebów świata.
Montrealskie bajgle Montrealskie bajgle Fot. Shutterstock/Elena Elisseeva

Montrealskie bajgle

Bajgle kojarzą się szczególnie z nowojorskimi kanapkami przyrządzanymi 'na bogato' z wędzonym łososiem albo soczystą pastrami. Te kanadyjskie, z Montrealu, to jednak zupełnie inny rodzaj przekąski.

Są one znacznie słodsze. To zasługa miodu, którego jest w nich pełno. Dodaje się go zarówno do surowego ciasta, jak i do wody, w której odbywa się pierwszy z dwóch etapów obróbki cieplnej. Po wstępnym gotowaniu ręcznie lepione bajgle umieszcza się w piekarniku, który obowiązkowo musi być opalany drewnem. Upieczone bułeczki z dziurą w środku mają 'mięsistą' strukturę i słodki smak.

Za prekursorów montrealskiego bajgla uważa się piekarzy z Montreal Bagel Bakery, czyli dosłownie Montrealskiej Piekarni Bajgli. Została otwarta w 1919 roku i tym samym stała się pierwszym w mieście lokalem, który wyrabiał ten rodzaj przekąski.

Słowiański korowaj Słowiański korowaj Fot. Shutterstock/Pavel Kobysh

Słowiański korowaj

Korowaj to tradycyjne słowiańskie ciasto. Powstało na terenie Rusi Kijowskiej, więc określenie tego, czy jest bardziej rosyjski, czy ukraiński, może sprawić pewien problem. Nie zamierzamy jednak się w to zagłębiać, bo ważne jest to, że to wyjątkowy rodzaj chleba, który zasługuje na dołączenie do listy najlepszych wypieków tego typu.

Na szczególną uwagę zasługuje jego wygląd. To bogato zdobiony chleb - na jego wierzchu znajdują się zapieczone skrawki ciasta uformowane na kształt kwiatów, liści, jagód i zwierząt. W zależności od regionu dekoracje się różnią. Korowaj przygotowywany był przez kobiety zwane korowajnicami, które miały śpiewać podczas tego procesu. Mężczyźni nie mogli w nim uczestniczyć.

Wypiek ten sięga czasów starożytnych i jest ściśle związany z obrzędami pogańskimi. Obecnie, jak przed wieloma laty, podaje się go głównie podczas wesel. Często na wierzchu chleba formuje się niewielki dołek, w którym umieszcza się sól, by przywitać nowożeńców w tradycyjny sposób.

Gruzińskie chaczapuri Gruzińskie chaczapuri Fot. Shutterstock/Far_Away

Chaczapuri z Gruzji

Gruzińska kuchnia szturmem zdobywa polskie serca. W restauracjach szczególnie chętnie zamawiamy bardzo charakterystyczny wypiek, czyli chaczapuri. Co to jest? To chlebek na bazie drożdży z prostym nadzieniem z sera lub czerwonej fasoli.

Występuje w kilku odmianach. Największą ciekawość wzbudza wersja adżarska. To ze względu na wygląd, ponieważ jest to placek w kształcie oka, o grubszych brzegach i wypełnieniem na bazie serów. Kilka minut przed końcem pieczenia do środka wbija się jajko, które ma mieć płynne żółtko. Przed podaniem na wierzchu układa się też kilka listków masła.

Jak jeść chaczapuri? To danie je się bez użycia sztućców. Odrywa się grubsze kawałki chleba i zamacza się je w serze z jajkiem.

Poza wersją adżarską jest też chaczapuri imeretyńskie oraz megrelskie. To pierwsze przypomina pizzę z ukrytym nadzieniem z sera lub czerwonej fasoli. Natomiast to drugie to propozycja z serem w środku oraz na wierzchu.

Zobaczcie naszą wersję chaczapuri. Jest nieco bogatsza niż ta klasyczna, ale z pewnością wam posmakuje. W dodatku robi się ją bardzo prosto.

Chińskie chlebki shaobing Chińskie chlebki shaobing Fot. Shutterstock/PENG TIANLI

Shaobing z Chin

Chiński shaobing to rodzaj placka na bazie drożdży, który przyjmuje różne formy w zależności od regionu. Najczęściej jest to wypiek prostokątny lub owalny z charakterystyczną kieszenią w środku, która powstaje przez nagromadzenie się tam powietrza. Zwykle się go piecze. Wewnątrz można ukryć rozmaite nadzienia, od słonych po słodkie, a z wierzchu zwykle pokrywa go warstwa ziaren sezamu.

Jedną z odmian chlebka shaobing jest coś, co formą przypomina polskiego krokieta - zanim się go spłaszczy. Surowe ciasto pokrywa się nadzieniem mięsnym, zawija jak krokieta, a następnie ustawia jak słupek i dociska tak, by powstał okrągły placek. Taki chlebek zwykle się smaży.

Shaobing to danie typowo śniadaniowe. Można je znaleźć w lokalach, a także na stoiskach ze street foodem.

Ormiański lawasz Ormiański lawasz Fot. Shutterstock/Daniel Tadevosyan

Ormiański lawasz

Lawasz to rodzaj chleba znany wielu Polakom. Coraz częściej wykorzystuje się go do przygotowywania kebabów. Jednak nie wszyscy wiedzą, co to właściwie za wypiek i skąd pochodzi. Lawasz to cienki placek bez dodatku drożdży, który wypieka się w specjalnych piecach. Surowe ciasto nakłada się na wypukłą okrągłą formę i przykleja do ściany pieca. Takie placki pieką się przez zaledwie 30 sekund.

Co się z nich przyrządza? Ormianie jedzą go jako dodatek do wielu dań. Najczęściej robią z nich wrapy z serowo-ziołowym wypełnieniem. Można też zawinąć w niego mięso albo zwyczajnie zamaczać w gęstym sosie. W Turcji na bazie lawaszu robi się kebaby.

Lawasz odgrywa istotną rolę dla Ormian. Zgodnie z ludowymi podaniami ma moc niszczenia zła, oczyszczania domostw i przynoszenia dostatku. Podczas wesel zakłada się go na ramiona młodej pary, by zapewnić im dobrobyt i płodność. Z uwagi na ogromne znaczenie kulturowe, w 2014 roku ormiański lawasz został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.

Irlandzki chleb sodowy Irlandzki chleb sodowy Fot. Shutterstock/Melica

Irlandzki chleb sodowy

Irlandzki chleb sodowy powstał jako próba stworzenia szybkiego i taniego wypieku. Zakłada zastąpienie drożdży sodą oczyszczoną, co zdecydowanie skróciło czas przygotowania. Wypiek chleba sodowego był możliwy od połowy XIX wieku, gdy soda trafiła na półki sklepowe.

Do wypieku chleba sodowego Irlandczycy używają mąki (zwykle pszennej), maślanki oraz sody. Dzięki kwaśnej maślance soda zaczyna się aktywować i pienić. To sprawia, że ciasto szybko wyrasta i nie ma potrzeby wyrabiania go - wystarczy jedynie połączyć składniki. Niekiedy wypiek wzbogaca się rodzynkami, orzechami albo masłem. 

W różnych regionach Irlandii chleb sodowy przyrządza się na inny sposób. W Ulster na północy wyrabia się wersję jasną, która jest lekko słodka. Na południu zaś wypiek jest ciemny - nazywa się brown bread, czyli brązowy chleb.

Proziaki Proziaki Fot. Shutterstock/pingpongcat

Polskie proziaki

Polacy coraz chętniej szukają inspiracji kulinarnych w kuchniach innych regionów. Nic więc dziwnego, że o podkarpackich proziakach robi się coraz głośniej. To nasza odpowiedź na irlandzki chleb sodowy. Proziaki występują w formie placków, które wykonuje się z ciasta sodowego. 

Do zrobienia tych placków potrzeba mąki pszennej lub pszenno-żytniej, jajek, kwaśnej śmietany, wody, soli i łyżeczki sody. Do tej pory wypiekało się je na blachach ustawionych na piecach kaflowych, dziś wykorzystuje się do tego patelnie.

Proziaki podaje się zarówno na słono, jak i na słodko - najczęściej w towarzystwie dżemu, twarogu lub masła. Coraz częściej są też dodatkiem do dań obiadowych, na przykład gulaszy.

Zobacz również:

Więcej o:
Copyright © Agora SA