Grzyb sarna, nazywany też krowią gębą, krowią mordą lub wołowym językiem, nie jest zbyt popularnym grzybem w Polsce. Głównie można na niego trafić w górach, lubi lasy świerkowe i sosnowe. Jego właściwa pochodzi od łusek, którymi pokryte są kapelusze. Jak rozpoznać ten gatunek grzyba? Czym jeszcze się charakteryzuje? Wyjaśniamy.
Grzyb sarna - cechy charakterystyczne. Jak go rozpoznać?
Średnica kapelusza sarniaka dachówkowatego może osiągać nawet 25 centymetrów. Młode osobniki mają podwinięte brzegi, które wraz ze wzrostem rozkładają się i stają bardziej płaskie z wgłębieniem na środku. Kapelusz ma pofalowane brzegi, a z wierzchu pokryty jest dużymi łuskami ciemniejszymi od tła - są lekko odstające i układają się koliście. Sarny mają różne kolory - mogą być szaro-, czarno- lub czerwonobrązowe.
Co ciekawe, kapelusze sarniaka dachówkowatego mają od spodu wyrostki, które do złudzenia przypominają kolce. Są gęste i łamliwe. Mogą mieć ponad centymetr długości. U młodych grzybów są lekko białe, z wiekiem ciemnieją, osiągając brązowy kolor. Grzyb ma lekko korzenny, raczej przyjemny zapach.
Zastosowanie sarniaka dachówkowatego w kuchni
Należy pamiętać, że do spożycia nadają się jedynie młode osobniki. Są delikatne, a z wiekiem sarny przestają być smaczne. Sarniaki w kuchni są wykorzystywane na wiele sposobów. Można je dusić i gotować, są też doskonałą przyprawą po ususzeniu i zmieleniu. Przygotowując je przed gotowaniem, trzeba koniecznie zeskrobać kolce nożem. Niedogotowane grzyby mogą zaszkodzić - niektórzy mogą ich nie tolerować.
