Niektórych może to zdziwić, ale koper włoski różni się od zwykłego kopru ogrodowego. Jego głównym atutem jest bowiem nie górna część rośliny, a bulwiasta cebula, tworząca się u podstawy liści i łodygi. Łatwo rozróżnić je po wyglądzie, choć "pierzaste" liście fenkułu nierzadko zwodzą mniej doświadczonych ogrodników na manowce. Do czego może się przydać koper włoski?
Na co pomaga koper włoski? Łagodzi wiele nieprzyjemnych dolegliwości
Zasiej go już dziś, a za kilka tygodni zbieraj owoce swojej pracy. Kwiecień to bowiem doskonały czas na umieszczenie w ziemi nasion kopru włoskiego. Roślina znana też pod nazwą fenkuł to bylina z rodziny selerowatych, której bulwa znajduje zastosowanie w kuchni, jak i w ziołolecznictwie.
Koper włoski podkreśla i wzmacnia smak potraw. Choć dodaje się go zwykle do sałatek, to można go również jeść na surowo. To cenne źródło witamin: A, C, B1, B2, B3, a także składników mineralnych, takich jak: wapń, magnez, żelazo, sód, potas, cynk oraz fosfor. W jego składzie znajdziemy również kwas foliowy, rutynę oraz inne flawonoidy. Fenkuł doskonale radzi sobie z problemami trawiennymi, zgagą i niestrawnością. Łagodzi infekcje, zbija gorączkę i działa rozkurczająco. Ponadto obniża ciśnienie tętnicze krwi, łagodzi bóle miesiączkowe, pobudza wydzielanie soku żołądkowego oraz pomaga pozbyć się gazów.
Koper włoski w kuchni - jak go wykorzystać?
Koper włoski można dodawać do posiłków lub robić z niego napary i herbatki, a nawet nalewki. Napoje tego typu złagodzą dolegliwości układu trawiennego. Najprościej jest przygotować z niego ziołowy napar. Suszony koper włoski należy zalać wrzątkiem i parzyć pod przykryciem przez 8-10 minut. Zapobiegnie to wydostaniu się cennych olejków eterycznych, na których nam najbardziej zależy. Zaleca się spożywać nie więcej niż jedną szklankę naparu dziennie, najlepiej po pół szklanki na raz. Nie powinno się jej spożywać regularnie przez dłuższy czas, gdyż może to prowadzić do niepożądanych skutków ubocznych. Specjaliści odradzają również picie naparu w ciąży oraz podawania go dzieciom poniżej czwartego roku życia.
