Złotak wysmukły, bo tak inaczej określa się borowika amerykańskiego to grzyb, który przywędrował z Ameryki Północnej. Do Europy zawitał pod koniec lat 80. XX wieku. Pierwsze wiadomości na jego temat pochodzą z Litwy i stamtąd kierował się na zachód. W Polsce obecny jest na Podlasiu, Lubelszczyźnie, a także w lasach pobrzeża Bałtyku. Jego liczne owoce można znaleźć również od Suwałk do Łeby. Najczęściej można go spotkać na terenach piaszczystych, na zarośniętych przez sosny wydmach. Występuje zazwyczaj w otoczeniu sosen lub kosodrzewiny. Rośnie od lipca do października w ogromnych skupiskach.
Owocnik borowika ma średnicę od 6 do 25 centymetrów. Jego kapelusz jest jasnobrązowy, skórka jest sucha, gładka i matowa. U małych okazów jest on kulisty, a z czasem robi się bardziej wypukły. Podczas deszczu staje się lepki. Rurki, które znajdują się pod nim są białe lub kremowe. Natomiast trzon jest beżowy lub jasnobrązowy. Jego cechą charakterystyczną, która odróżnia go od innych borowików to pionowe bruzdy wzdłuż trzonu. A dzięki wysokości łatwo odróżnić go od trujących gatunków.
Pomimo charakterystycznego wyglądu w lasach występują również takie grzyby, z którymi można go pomylić. Takimi niejadalnymi okazami są borowik szatański, ponury i goryczak.
Jego smak jest wyczuwalny, jednak nie tak aromatyczny jak borowika szlachetnego. Przez swój wygląd i smak chętnie zbierany jest przez grzybiarzy. Ten rodzaj grzyba jest zdrowy, a znalezienie robaczywego okazu jest stosunkowo rzadkie. Tak jak inne owocniki tak i borowik amerykański nadaje się do suszenia, marynowania i wykorzystywania w różnych potrawach. Jest dobrym dodatkiem do sosów, naleśników i mięs. Sposób przyrządzanie nie różni się od innych gatunków.