Więcej grzybowych ciekawostek znajdziesz na naszej stronie głównej Gazeta.pl
Umówmy się, bez grzybów nasza rodzima kuchnia byłaby niekompletna i na pewno dużo mniej smaczna. Podstawą są oczywiście grzyby leśne, jak choćby borowiki, podgrzybki i kurki, ale zaopatrujemy się w nie także w marketach, gdzie przez cały rok można dostać pieczarki hodowlane oraz boczniaki. Jednak mało kto pomyśli, żeby wybierając się na spacer do parku lub na łąkę, wziąć ze sobą mały koszyczek lub plecioną torbę.
Ten grzyb rośnie wszędzie, a nikt go nie zbiera. Jak wygląda pieczarka łąkowa?
Jednym z najpowszechniej występujących grzybów nie tylko w Polsce, ale w całej Europie, jest pieczarka łąkowa znana też pod nazwami pieczarka ogrodowa, bełdka pieczarka czy pieczarka prawdziwa. Rośnie od kwietnia do października i najczęściej występuje w większych skupiskach. Można spotkać je w lasach, ale częściej na polanach, pastwiskach (zwłaszcza na takich, gdzie wypasa się bydło), a także w przydrożnych rowach i w parkach.
Pieczarki łąkowe przybierają barwę od białej do jasnoszarej. Kapelusze u młodych osobników są kuliste i zwinięte, następnie podczas wzrostu grzyba robią się bardziej rozpostarte, a starszych osobników mogą stać się niemal całkiem płaskie. Pod spodem są dość gęste blaszki, u młodych grzybów jasnoróżowe, następnie przechodzą do ciemnobrunatnej barwy. Trzon nie ma pierścienia i najczęściej jest jasnobeżowy.
Co zrobić z pieczarki łąkowej?
Pieczarki łąkowe są naprawdę smacznym grzybem. Mają charakterystyczny smak, a podczas duszenia lub smażenia nie puszczają aż tyle wody, co pieczarki hodowlane. Świetnie sprawdzą się w pierogach i krokietach, ale równie dobrze smakować w sosach, uduszone z cebulką na maśle lub ze śmietaną. Niestety te grzyby mają jedną wadę - szybko dorastają, a starsze osobniki nie będą smaczne, ponieważ często są wysuszone. Kolejną sprawą jest to, że grzyby rosnące w pobliżu ulic i dróg mogą chłonąć spaliny i zanieczyszczenia, dlatego lepiej zbierać pieczarki na innych terenach zielonych.
