W sporej liczbie anglojęzycznych przepisów na wypieki znajdziecie mąkę samorosnącą, "self-rising flour". Jest to kombinacja zwykłej mąki pszennej z proszkiem do pieczenia i solą. W domowych warunkach bez trudu ją odtworzycie, łącząc 500 g mąki z trzema łyżeczkami proszku do pieczenia i połową łyżeczki soli.
W wielu przepisach pojawia się również mąka uniwersalna, czyli "all-purpose flour". Obecnie można ją kupić także w naszym kraju (to mąka typu 520), ale nie wszędzie jest dostępna. Z powodzeniem zastąpicie ją dowolną inną mąką typu 500 czy 550.
W anglojęzycznych przepisach bardzo często pojawiają się różne rodzaje cukru. Najczęściej jest to "brown sugar", czyli po polsku "cukier brązowy". Wbrew pozorom nie chodzi tu o cukier trzcinowy, tylko o biały cukier, aromatyzowany i barwiony zazwyczaj melasą. Z powodzeniem możecie go dostać również w Polsce, a także zastąpić dowolnym innym cukrem w kryształkach (w takiej samej ilości, jak w przepisie).
W niektórych przepisach można się spotkać również z "caster sugar". To cukier bardzo rozdrobniony, którego kryształki są o wiele mniejsze od tych w standardowym cukrze. Różni się jednak od cukru pudru (z ang. "icing sugar", "powdered sugar" lub "confectioners sugar") nieco grubszą strukturą. I choć można go zastąpić cukrem pudrem, w Polsce istnieje dla niego dobry zamiennik - cukier drobny.
W wielu zagranicznych przepisach często wykorzystywane są również słodkie syropy. Przydają się nie tylko do przyrządzania słodkości, ale także jako składnik marynat.
W przepisach - zwłaszcza angielskich - można się spotkać przede wszystkim z "golden syrup" czyli w przekładzie na polski "złotym syropem". To karmelizowany inwertowany syrop, produkowany z białego cukru. Często używany jest również przez wegan jako substytut miodu. Choć "golden syrup" można obecnie kupić w niektórych sklepach w naszym kraju, da się go zastąpić płynnym miodem. Będzie się on jednak nieco różnił, ponieważ złoty syrop jest wyraźnie karmelowy i nieco słonawy w smaku.
Z kolei syrop klonowy, czyli z angielskiego "maple syrup", to częsty dodatek do amerykańskich słodkości. Podobnie jak złoty syrop, również syrop klonowy można zastąpić płynnym miodem (polecamy spadziowy lub gryczany).
Masło, którego używają Amerykanie, różni się nieco od naszego. Po pierwsze ma nieco niższą (ale zaledwie o 1 procent) zawartość tłuszczu, która wynosi 81 procent. Po drugie zazwyczaj jest solone.
Jeśli zatem w oryginalnym przepisie widnieje napis "butter", możecie dodać do masła szczyptę soli. Bywa, że wśród składników znajdziemy jednak pozycję "unsalted butter", która oznacza, że tym razem powinniśmy użyć masła bez dodatku soli.
Skoro jesteśmy już przy tłuszczu do gotowania i pieczenia, warto również wspomnieć o "shortening". To utwardzony tłuszcz roślinny o białej barwie, który poleca się na przykład do wyrabiania lukru. W Polsce również powinno się nam udać znaleźć podobny produkt. W lodówkach szukajcie "tłuszczu roślinnego do smażenia".
Choć wydawałoby się, że w naszym kraju istnieje wiele rodzajów śmietany, które można wykorzystać w celach kulinarnych, za granicą mają o wiele większy wybór. Przoduje tutaj przede wszystkim Anglia.
Zacznijmy od produktu najchudszego. "Half and half" to śmietana, w której zawartość tłuszczu waha się w granicach od ok. 10 do maksymalnie 18 procent. W jej zastępstwie można użyć naszej śmietany "dwunastki". Z kolei "light cream" lub "single cream" to zwykle odpowiednik naszej "osiemnastki". Bez trudu zastąpimy również "whipping cream" (czyli śmietanę do ubijania) o zawartości tłuszczu porównywalnej do polskiej kremówki - od 30 do 36 procent. Tę o wyższej zawartości tłuszczu, równej 36 procent, nazywa się "heavy cream".
Tymczasem w angielskich sklepach (i przepisach) pojawiają się jeszcze co najmniej dwa typy tłustszej śmietany. Ta, w której zawartość tłuszczu wynosi około 48 g na 100 gramów produktu nazywa się "double cream". Z kolei w najtłustszej "clotted cream" zawiera nawet 55 procent tłuszczu (czasem ma przez to nieco grudkowatą strukturę). Ciężko je zastąpić, bo w naszym kraju nie ma dla nich odpowiednika. Jedyną, choć nie idealną alternatywą, jest śmietana o zawartości tłuszczu w wysokości 42 procent.
W przepisach anglojęzycznych wagi nie podaje się zwykle w gramach jak u nas. Ilość sypkich produktów zazwyczaj trzeba odmierzyć za pomocą miarki o nazwie "cup". W Anglii i USA nieco różni się ona objętością, jednak różnica ta jest stosunkowo nieznaczna.
Kolejną często stosowaną jednostką miary jest uncja ( czyli "ounce" lub w skrócie "oz"), którą stosuje się zarówno do określania masy, jak i objętości płynnych składników - w gramach to dokładnie 28,35 g. Poza tym w przepisach najczęściej pojawiają się także skróty "tsp" i "tbsp". Pierwszy to "teaspoon", czyli "łyżeczka", drugi zaś - tablespoon, czyli duża łyżka.
Poniżej zamieszczamy przelicznik podstawowych produktów na 1 cup:
* Mąka (również samorosnąca) - 125 g (4,5 oz)
* Mąka chlebowa, razowa - 130 g (4,5 oz)
* Cukier biały - 200 g (7 oz)
* Cukier drobny - 190 g (7 oz)
* Cukier brązowy - 170 g (6 oz)
* Cukier puder - 130 g (5 oz)
* Miód - 340 g (12 oz)
* Mleko - 245 g (8,5 oz)
* Masło - 215 g (7,5 oz)
* Margaryna - 230 g (8 oz)
Zawsze mrozisz ugotowane albo surowe pierogi? Pokażę ci inną metodę
Co to są dzyndzałki i jak je zrobić? Najlepsze pierogi, a to przez farsz
Sernik z wiaderka zawsze się udaje. Jest puszysty jak chmurka
Jakie potrawy świąteczne można mrozić? Jest ich całkiem sporo
Jak przygotować suszone grzyby? Właściwy czas obróbki robi różnicę
