Mleczaj świerkowy jest to grzyb z rodziny gołąbkowatych. A jego nazwę nadała mu Alina Skirgiełło w 1998 roku. Wcześniej w Polsce gatunek ten był opisywany jako mleczaj zmienny. Przez niektórych uważany za odrębny rodzaj grzyba, a przez innych jako inna odmiana mleczaja rydza.
Jak wygląda mleczaj świerkowy?
Jako młody grzyb jego kapelusz przybiera kształt łukowaty, z czasem robi się płaski, środek staje się wklęsły, a później lejkowaty. Jego brzegi pozostają podwinięte, a kolor przypomina czerwonopomarańczowy. Jego skórka jest sucha i błyszcząca, a po przymrozkach delikatnie zielenieje. Blaszki są kruche, dość gęste również czerwonopomarańczowe, a przy uszkodzeniu zielenieją. Grzyb może mieć od 3 do 7 centymetrów wysokości. Ma przyjemny owocowy zapach, jednak gorzkawy smak, który z czasem robi się łagodniejszy. Mleczko wypływające z niego ma barwę pomarańczową, po około 15 minutach zmienia się na winnoczerwoną.
Gdzie występuje?
Na terenach Europy Środkowej jest pospolity, a Polsce dość często spotykany. Występuje w lasach mieszanych i iglastych. Rośnie wyłącznie pod świerkami na różnych glebach. Często można go znaleźć w obfitych skupiskach. Najczęściej spotykany w okresie od sierpnia do listopada.
Zastosowanie w kuchni
Mleczaj świerkowy jest grzybem jadalnym, często zbieranym i wykorzystywanym do zapełnienia piwniczek i spiżarni na okres zimowy. Jego smak jest lekko gorzkawy co wyróżnia go od innych podobnych grzybów. Można go jeść na surowo, podsmażanego, a także doskonale smakuje w marynacie lub kiszony w occie. Nie poleca się go zamrażać lub suszyć, ponieważ po takiej obróbce jego gorycz jest bardziej intensywna.