Spaghetti cacio e pepe to jedna z najczęściej zamawianych potraw w Rzymie. Cacio e pepe to, obok Carbonary i Amatriciany, jeden z trzech klasyków kuchni rzymskiej. Nazwa cacio e pepe tłumaczona jest po prostu jako ser i pieprz. Jak to możliwe? Wszak ser po włosku to przede wszystkim formaggio. Okazuje się jednak, że słowo cacio jest również prawidłowe i chętnie używa się go na określenie sera m.in. właśnie w Rzymie. Skoro więc cacio to ser, a pepe to pieprz, nazwa potrawy oznacza ni mniej, ni więcej jak ser i pieprz. Cacio e pepe jest klasyczną potrawą kuchni rzymskiej, jednym ze starych dań kuchni Rzymu i okolic. Stanowi esencję włoskiego szyku i prostoty. Danie to powstaje zaledwie z trzech składników. Jest to makaron otoczony zawiesistym, aksamitnym sosem, powstałym na bazie długodojrzewającego sera, wody, w której gotował się makaron oraz pieprzu. Warto mieć na uwadze, że kuchnia rzymska jest kuchnią bardzo prostą i bardzo tanią, bo powstałą z biedy. Danie cacio e pepe wymyślili włoscy pasterze, którzy wypasając owce potrzebowali potrawy treściwej i sycącej, ale niewymagającej posiadania zbyt wielu kuchennych sprzętów. Wykorzystanie do niej suchego makaronu i dojrzewającego sera okazało się wygodne i tanie. Klasyczna pasta cacio e pepe składa się zatem z sera pecorino, najlepiej Pecorino Romano (od pecora – owca), świeżo młotkowanego lub mielonego pieprzu, wody z gotowania makaronu, soli użytej do gotowania makaronu oraz samego makaronu (najczęściej spaghetti lub innego długiego makaronu).
Makaron cacio e pepe przygotowuje się najczęściej z użyciem sera pecorino, jednak dość często stosowana jest również mieszanka parmezanu i sera pecorino. Należy mieć na uwadze, że nie są to sery wegetariańskie i można je z powodzeniem zastąpić np. litewskim Dziugasem. Istnieją różne wersje cacio e pepe. W niektórych dodaje się masło, w innych owczy ser pecorino mieszany jest z krowimi serami Parmigiano Reggiano lub Grana Padano, w jeszcze innych obowiązkowym dodatkiem jest oliwa z oliwek. Mieszanie rodzajów serów argumentowane jest zwykle zbyt intensywnym aromatem sera pecorino. Należy jednak mieć na uwadze, że środkowe Włochy, a zwłaszcza region Lacjum ze stolicą w Rzymie, to kraina serów przede wszystkim owczych. Z kolei dodatek masła do cacio e pepe tłumaczony jest tym, że w ten sposób łatwiej jest uzyskać jednolity kremowy sos, a ponadto masło pozwala na wydobycie dodatkowych aromatów pieprzu.
Danie włoskie cacio e pepe może różnić się sposobem przygotowania. W niektórych przepisach radzi się, by najpierw połączyć ser z wodą z gotowania makaronu i pieprzem, a dopiero później mieszankę tę dodać do makaronu. Inne przepisy każą najpierw połączyć makaron z pieprzem i wodą, a dopiero na koniec dodać ser. Można też uprażyć pieprz, a następnie zalać go wodą z gotowania makaronu, co pozwoli na wydobycie maksimum aromatu z przyprawy. Jeśli natomiast zależy nam na tym, by sos miał idealną konsystencję bez grudek i był doskonale kremowy, należy dopilnować, by ser osiągnął odpowiednią temperaturę. Można to zrobić ogrzewając ser w kąpieli wodnej. Zdaniem specjalistów temperatura, w jakiej ser pecorino osiąga idealną konsystencję, to 55 stopni Celsjusza.
Wiemy już prawie wszystko o cacio e pepe. Przepis jest prosty, a wykonanie dania zajmie niewiele czasu.
Składniki:
Sposób przyrządzenia:
Zagotować mocno osoloną wodę na makaron i ugotować go al dente. W tym czasie rozdrobnić ziarna pieprzu i zetrzeć na tarce ser jak najdrobniej. Pod koniec gotowania makaronu pieprz wsypać na patelnię i prażyć na średnim ogniu, następnie dolać nieco wody z gotowania makaronu i gotować około 3 minut na małym ogniu. W tym czasie ser utrzeć na pastę z odrobiną wody z gotowania makaronu. Patelnię zdjąć z ognia, do wywaru z pieprzem wrzucić makaron i intensywnie wymieszać. Następnie stopniowo dodawać pastę serową, wciąż intensywnie mieszając. Nałożyć na talerze i od razu podawać.
Uwaga: ilość pieprzu decyduje o pikantności potrawy, dwie łyżeczki sprawią, że danie będzie naprawdę ostre. Pieprz można usmażyć na roztopionym maśle, a ser pecorino wymieszać pół na pół z Grana Padano.
Zobacz też: Souvlaki: wakacyjny przepis na greckie szaszłyki. Stwórz w domu urlopowy klimat